Kurşun mavisi..Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Kurşun gibi bazen de yaşamak denilen şey
Öyle ağır, öyle donuk mavi, öyle karanlık.. . Aklımın tellerine konan kuşlara bak anne yakılmış ağıtların rengini içiyor kanatları kâlbime ritmederken hüznü ben nâr dolu bir kadehin sır dolu belalardan taze yudumlar alıyorum ellerim buz.. Otağı meçhule meyilli fikirlerimi dizginleyen güvercinlere bak saygısı kum gibi kayan gözlerimden genzime küflü bir fotograf gibi çakılan o taş vakitleri bü’yük bir itina ile sabrediyorum anne tesbihim duman.. ve selametini şiirlediğim hâllerin başlangıcına bak bir okunmayan kitap gibi edilmeyen özlemli hitap misâli bekçisi olduğum sükunetin kuşlarını uçuruyorum kuyumdan gözlerim fırtına ellerim kurşun mavisi yorgun serçe kâlbim ile çırpınıyorum s’ona.. öğrettiğin gibi ölüm de dahil hayata anne..
|
Sadece yaşamak yetmez, dedi kelebek.
Gün ışığı, özgürlük ve küçük bir çiçek de gerek.
🦋🌅🏞️🌺
Sevgimlesin mevsim yüreklim.