've yalnız'sevgi dolu bakıyorsun kirli bir dükkan camından güne ait yüzünü seviyorlar sokakta gelip geçenler rüzgara dair saçlarını güneşe bahis sesleriyle düşerken elinden tutup kaldıranı olmayanlara daha güç gelirmiş böyle havalar kendi içine sarılıp avunmak istediğinde toprağın altına doğru salınır sancılar kendi gölgesine yabancı olduğunu anımsar bazı sokaklara arkadaş kalır yapraklar, gülümser daha sonra, hiçte uzun gelmeyen vakte biraz biraz iğrenmeye, öğrenmeye ve ölmeye ara verdim kaç zamandır ağzıma aldığım sözler kirli bir camın ardındaki yüzü bile ağlatabilir ikimiz birden düşemediğimiz için daha yalnızız |
ve o gün herkes ve şuan olduğumuz gibi yine herkes kendi nağmesini icra etmenin düşecek derdine.
Kimsenin diğer kimseyi dinlemediği gibi yine…ne kendimizi işitebiliyor ne sesimizi işittirebiliyoruz dünyaya.
Şükür ki var Yâ Semî
Sözleri sarmaşıklandırıp duruyor dünya. hüznleri sürûrleri dolaşsın birbirine.
Düştükçe tesadüf ederiz derinliğimize.
-belki-