ANNESenin umutların vardı elimde Düşünce yerlere, getiremedim Anacığım derken yandı dilim de Harfi kelimeye yetiremedim. Domur domur ter olurdu yüzünde Her gece sallardın beni dizinde Cennet meyvesiydim senin gözünde Oysa bir gül bile getiremedim. Salıncak kurmuştun koca dallara Gurbete çıkarken baktım bir ara Su serpmiştin dönsün diye yollara Ben dünya işini bitiremedim. Çözemem, kördüğüm kaygılarımı Yazsam yollasam mı duygularımı Bir sızı bölüyor uykularımı Gördüğüm rüyayı bildiremedim. Bir yaş daha yaşlanırsın her sene Analar da özler, bekler; desene Gözyaşın mendilde benzer desene Yıkatıp güneşe serdiremedim. İffetle merhamet abidesisin Hakk’a el açarsın, hakkın sesisin Bir gün nedir anne, ‘bir ömür sizin’ Nakkaşa nakışı, ördüremedim. Az gelir yıldızı gül diye taksam Oturup, yüzüne gül diye baksam Bayram bayram mıdır yanında yoksam Sözü daha fazla sürdüremedim. |
Domur domur ter olurdu yüzünde
Her gece sallardın beni dizinde
Cennet meyvesiydim senin gözünde
Oysa bir gül bile getiremedim.
Enne ve babanın yaptıklarının karşılığını verebilmek her insan için en büyük görev vede onları kaybettikten sonra gururlanacağı bir davranıştır. Hizmet edemediğin için şiirinde üzüntünü ifade etmen elbette hoş ve ibret verici, anlayana ders verici olmuş tebrik ederim, saygılar.