KIRMIZI TRAMVAY
pruvanda turkuaz sessizlikler
fenerin aydınlatıyor ıssız dudaklarındaki koyları
deniz kalbinde uyuyan anne
şehrin surlarında bizanstan kalma dehliz

sen o eski istanbulsun
tahtı parçalanmış anka
sonsuzluğun meryem ve kucağındaki isaya
sen haleler içinde eski bir istanbul lalesi

seni öptüğüm sent antuan kilisesi önü
pittoreks bir ayrılık
çiçekli yollar istermiş meğer bu aşk
tramvaylar kırmızı kırmızı

kendi derinliğinde akıyor zaman
istiklal caddesinde eski bir tramvay
sonbahar rüzgarı çıplak
aşkın lal bahçesinde boşlukta yaprak

istanbulun göğsünde kor yaralar begonvil kokulu
gitmiştin çoktan seni öptüğüm sent antuan önünden
yetişemedim kırmızı tramvaylara
kaç muhasara gördü bu gövde
kaç sürgünden çağrıldı

vapurlar martılar
anımsatıyor mevsimler boyunca mutlu olacağız deyişini
hiç susmadı gittiğin günden bu yana
içimdeki angarya krallıkların piskoposu

gecenin içinde içli şarkılar
şarkıların içinde eski bir istanbul masalı
ben anadolunun kayıp şarkısıyım
sense dilimde istanbul vapurlarının punk ezgisi
tan vakti şefkat arar dudaklarında
şükran şarkısı

sen istiklal caddesinde kırmızı bir tramvaysın
elinde bir leylak çıkıp gelmişsin
çırpıp yüreğini kuşlar misali anılardan

sen o eski istanbulsun
tahtı parçalanmış anka

Ömriye Karataş​
23.10.2017
fotoğraf: