HASRET&VUSLAT
Hasret...
Soğuk, kuru, hissiz Yaşayamamak anı Düşlerde var olursun ancak! Hasretin dumanından Savrulursun, dağılırsın havaya Toplayabilmek kendini tekrardan Boşuna... Her şeyinle sinersin kuytulara Toz zerresi gibi her bir yandan Uçuşursun ince ince Burun kıvrılır yüz çevrilir Anıların üstüne çökersin Birikirsin zerre zerre Ta ki biri süpürene ... Değersizce atılırsın bir kenara Ve yine en baştan Uçuşursun ince ince İşte böyle Hayatı konup göçmek olunca Kişinin, Ölüm olur bir yerleşke ! Hasretle ölmektense Vuslata doğabilsek keşke ... |