Kalben RedŞimdi bir yıldızın kaydırıyorlar ayağını Kızarmıyor bile üstelik göğün yüzü "Sen ne kara delikler gördün be!" Diyor bir deli; kulağının içine... Ortalık toz duman Bir buhrân yerleşiyor iyiden iyiye îmân tahtama Sarsılıyor inancım; göğsümü kemirdikçe Oysa diyorum; İnsan değil midir, insanın kurdu?! Islak bir tören başlıyor toprağımdan taşıma Kulaklarımda; bir yaşamak uğultusu Düşsün maskeleriniz Sökün bilmem kaç kat astarını yüzünüzün Bunca kirlenmişken elleriniz Dokunmayın saçlarıma İpekten tahtıdır onlar kızımın... Sonuç gâyet net: Dâranız yükse kendinize Yoksunuz! Özlem TARHAN Ekim/2017 |