Özür
Şimdi
Hergün biraz daha alışmaya çalışıyorum kendi yokluğuma. Yorgun cümleler biriktiriyorum içimde. Dağınık sayfalar. Vişne lekeli ellerimle başlıyorum acılı bir hikayeye. Yüzüm kül renginde. Ben böyleyim işte Böyle dağınık sevmeyi beceremiyorum. Biraz anlayış göster. Avuçlarımda kalıyor yalnız bir kadın Ve yorgun. Yaşamaya mecbur değilim Ölmeye hasret kalbimle. Sadece bir özür borcum var yüreğine, Seni çok sevdim affet Özge Özgen |