Kahpe
Her sabah
Başka bir yalnızlığa uyanıyorum. Yabancı insanlar bitiyor duvar diplerinden. Kardelen renginde alıp göğsüme koyuyorum. Sonrası acı hikayeler birikiyor yüzümde. Dağınık hayatlar, Sancılı insanlar birikiyor. Ellerinde oksijen kutuları Aşkı yazıyorlar incinmiş öykülerin altına. İçinde duygudan yoksun mısralar. Kimsenin sesi çıkmıyor. Yağmurun uğultusunda kaybolup gidiyor su taneleri. Hele bir’de dökülmüşse bir mürekkep kutusu yalnızlık bir kadının göbeğine, Vurun kahpeye gidin diyorlar..." Özge Özgen |
Keyifle okudum.