ÜSTADIMSarmaşık olsam da; insan uçurumlarında Bakire bir mısra arıyorum satırlar arasında. Eskileri alıp yıldızlar yapıyorum karşılığında. Durulanıyor sözlerim acılanmış yıllarda Bir tutam ’sus’ adanıyor. yokluğun göz yaşına. İniyorum göğe doğru Açılıyor evrenin camı ediyorum kendime iltica Üstad’ım dedikçe yürek diliyle kırlangıç oluyorum eski hayatımda... Yetiyor içimdeki güneş bütün karanlıklara. Yaşamın en güzel iklimini alıyorum ayaklar altına. Elin değiyor alnıma serinliyorum Üstad’ım Kurumuş bir göbek bağı ile düğüm oluyorum varlığına. Sevdanı kuşanarak giriyorum şiirin menziline saklanıyorum umudun en gizli odalarına. Sirenler doluyor avuçlarıma ezan çiçekleri devrederken zamanı Gölgeni kuruyorum ömrümün çadırına. Ferdaca |