Bir gidişin anatomisi..
Üstümde mahşeri bir yorgunluk
kollarım kurşun dökülmüş nazar hangi günün akşamı bu penceremdeki hayallerimin çiçeği pörsük mantığım da prangalar. Kalkamıyorum düştüğüm yerden anne bitmiyor düşlerimde ağrılar adını koyamadığım bir hâl ufkumda kitaplar nefes olmuş kalem kelepçe öksüz kalmış umuda bakan satırlar. Biçilmiş kaftan gibi inanmak ruhuma inanmak mavi gülüşlü bahar özlediğim birkaç soluk hatıra zulamda avuntular yaralar alımlı ince gaydeli uğuntular.. Hep uzaklarda kaldı kalbim hep uzaklı sığırcıklar gemisi beklenen süt liman içim boynu bükük kavuşmalar yorgun bir düş’ü ağırlıyor yüzüm gözlerim savruk gülüşlü sana geliyorum ben anne göğsümde ılgın rüzgârlar.. Haziran2017 Z. Nâr |
Yıllarca bu sözü söyledim durdum ama annemin varlığı ve ona olan sevgim beni ayağa kaldırdı. Allah(c.c.)'ın izniyle tabii... Çok güzel bir şiir olmuş. Güzel gönlünüze sağlık. Selamlar, saygılar, mutlu akşamlar.