sustu gün !

Bazı fırtınalar geceden daha sessizdir Pamira
Ve gözler inanmaz “artık yok” a


Ellerin Pamira
Ne çok küçüktü aslında
Bilemezdim avuçlarına sığacağını yüreğimin
Ve bu denli güçlü olabileceğini sıkarken acımasız


Şehrimin ormanları yanıyor
Bu yüzden mi sıcak bu kadar hava?
Ölüyor cayır cayır hayvanlar (ki utanırım hayvan demekten insan müsveddeleri bu kadar çokken)
Yoksa
Düşürdüğün ateşten mi bu halim
Kan revan


Seni ölene dek seveceğime söz vermedim ben
Ya da ömür boyu koruyup kollayacağıma
Başka şansım yoktu
Gelişinle müebbet yemiştim

Beni sen seçtin!


Ben sana yasak olan hiç bir şeyi sunmadım
Düşerken elma Havva ‘nın ellerinden...
Neden bu öfken?


Sesin Pamira
Nasıl da vurmuştu defalarca
Kolumda mor bir gül senden hatıra
Solar elbet bir gün, kalmaz bir kuru yaprak
Kalmaz da;

Ah Pamira ah…

Unutmadım , aklımda...







Canan Korkmaz / İZMİR

02.07.17