son baharın dar vakitleri
soğuyan kırgın ellerini bırakamadığım
sarıldığım kederini sancılarının
düş hırsızı ellerin dillerin
güz bahçelerine defnettiğim
katledilmiş çocuk düşlerini hatırlarım


kokun dağılmış her yerde
sesinin yangınları
oysa
bir damla su dahi yeterdi çocuk
yeterdi çaresizliğini gülümsetmeye
kumsala düşen yalnızlığını denizin
kum grisi bakışlarını martıların
nemli gözlerini hatırlarım


neydi denize vurduğun umut
neydi ülkendeki çaresizliğin çocuk
barışı dostluğu kardeşliği yok eden neydi
ihanetin hain ellerine düşüşü bir ülkenin
ve bir hiç gibi yokluğu çare kılan
sanal çaresizliklerin yazgıları neydi
unutmam çocuk hep hatırlarım
sen de hatırla
bu yazgıları yazanları çocuk
unutma
unutma ki,
o gün acısı dinsin yüreğinde
yüreğimde
isyanını katarım da o denizlere
ben o gün sevgiyle
yeniden ve yeniden
gülümseyen gözlerini hatırlarım
sakın unutma …