Bir şehir kurabilir
Dudağından dökülen rüzgazlar
Yüreğimin perdesiyle dans edip
bir çiçek yetişir
Yıllarca biriktirdiğim yanlızlığımda
Yaşamak bir değer kazanır oysa pera
Ölümün romantik olduğu bir cuma akşamında
Dokunmak ki sesine
Bir ölümsüz sevda ile titretir kirpiklerini bu dünyanın

Suskunluğunun ertesi
Kasırgalı bir intihar süsü
bütün kelimelerde.
Ve kör gözlerimde yitip gider
Ağlamaklı bir faytona binip
O güzel yağmurlar.

Şimdi kuşlar uçuyor gökyüzünde
Bulutlar hazır bir orman büyütmeye
Fakat
Şimdi nasıl söyleyebilirim sustuğunu pera
Buna hangi şiir dayanır ?
Hangi kuş
hangi bulut
hangi aşk.

İstediğidir ki bu gönlün
Beni sesine göm pera
Yavan bir kelimede yıka beni
Şimdi bu son ağlayışımı da ayetlerle susturup
Sesine göm beni
Sessizliğinde yaşamaktan nice güzeldir