Dudağında ihtişamlı tebessümü
Gönlünde şivekâr sevdanın mahmurluğu
Aklımda kalan [o] gecenin sabaha evrilen saatlerinde
Yaşamı erteledi
Geçti hayatın arka bahçesine
Beyaz bir gecede
Üftade sevdanın odasında
Hayallerini istediği bir renge boyadı
Kötülüğü temize çekti
Hıyaneti yok saydı
Kibri, kini, öfkeyi zihninden sildi
Hayallerini ufkun büyüsüne bıraktı

O gece
Rüzgâr bir sevinç çığlığı attı
Ay düşünceye daldı ve daha çok parlamaya başladı
O gece
İçindeki Meczup çocuk
Rüyasında evrenin imbiğinden âşk iksiri içti
Ayni rüyayı kırk kez üst üste gördü
Bilgece anlamı ne diye sordu?
Kimi, rüyalar tanrının diliyle konuşurlar dedi
Kimi, rüyalar dilsiz sözcüklerdir dedi

Yaşlı düşünür usul usul genç adamın yüzüne baktı
Gördüğün rüyada san ki kelebek etkisi var
Kalbimde bilmediğim bir yere dökündü! Dedi
Sırası değil demezsen
Bunları nasihatname say
Ya da öznel bir reçete olduğunu düşün
Hayallerinden vaz geçme evlat!
Onlar başıboş fırtına gibidir
Ama yüreğinin söylediklerini dikkatli dinle
Edepli, merhametli, erdemli biri olduğuna kalbin inanıyorsa
Ötesini düşünme
Hayallerini gerçekleştirmen için bütün evren işbirliği yapar

Ne ki düşünürce
Bu devirde erdemli olmak filozof olmaktan daha zor
Kişisel menkıbelerimiz farklı olsa da
Ahlak ayıplığını kaybettiği bir devirde yaşıyoruz
Fenası
Yaşadığımız devirde edepli, erdemli bir insanın yaşaması neredeyse imkânsız
Daha fenası
Erdemin kadar konuş desen!
Diriliş gününe kadar susacak çok insan var!

Üzgünüm evlat!
İnsanlığın hali böyle işte

Kimi felekten kâm aldı
Hayat sahnesinde saltanatla vals ederken
Unuttu gecenin siyah olduğunu
Unuttu zengin ile fakirin arasındaki uçurumun derinliğini
Unuttu her lütuflun felakete dönüşe bileceğini

Kiminin açlık yüzünde yama
Unuttu gönül almayı
Sevmeye sevmeye kalbi küçüldü
Ve hiç hissetmedi sevildiğini
Kapıldı benliğe
Dürdü manevi öğretileri
Bilinmezlik toprağına gömdü
O gün melekler içindeki masum çocuğu aldı götürdü
Kalbini içerden sürmeledi

Feleğin çemberinde debelenirken ağlamak istedi
Ama ağlayamadı
Sonra nefsi ona sahte bir hilat giydirdi
Unuttu lütuf kurallarını
Unuttu insanlık yasasının buyruklarını
Cemiyetlerde bir daha adına rastlanmadı

Hani anlayacağın
Eskiler insanlığın bozulduğunu düşünüyor

Ya sen
Genç adam!
Sen de zamanla her şeyi öğreneceksin
Öğreneceksin ki hayatı anlayacaksın
Yüce yaratıcıyı tanıyacaksın

Doğa dili ne anlatır?
Dünyanın en namert yalanı ne?
Hayat mı? Vicdandan sorumludur?
Cehaletten daha dermansız dert var mı?

Kader rüzgârı ne yönden eser?
Bulduğunu kaybeden ne hisseder?
Kendisiyle sevineceği şeyler az olanın
Kaybettiğinde üzüleceği şeyler de azalmış mı olur?

Bir katre mazlum hakkı düştüğü imanı deler mi?
Bir gözyaşı damlasının içinden bin torba dolusu ah çıkar mı?
Vicdan kirini toprak paklar mı?

Kalbi manevi dünyasından uyandıran ne idi?
Bir sevda damlası düştüğü kalbi haşlar mı?
Mim dudaklı sevda nasıl bir şeydir?
Cinnet ile cennet arasında durduğunu duymuş muydun?
Evet, İksir paresi gibidir herkese iyi gelir
Ama mim dudaklı sevda takvasız kalbi yorar
Kırk kez düşün! Hayal et…
Bunu rüyanın tabiri say
Olmaz mı?

İç geçirirken
Hayır, bilgem hayır…
Düşünen akıllılardan değilim ben dedi
Bizim orada usul farklı
Tanrının ruhunu kendi içinde hisseden âşıklar
Hayatı karıncalardan öğrenir

Bilgelerin bilgesi…
Eğer sana darılma gücüm olsaydı
Gönül gücümü tarumar ettiğin için darılırdım
Ama bunun için hatırdan geçecek değilim!

Sen say ki
Hayatı öğrenmek biraz zaman alıyor
Ve say ki
Güneşin doğup batısı arasında
Bir aşk düştü gönlüme
O an Tanrının ruhunu içimde hissettim
O aşkla tanrıya dua edip istesem
Vahşi hayvanlar merhamete gelir
Canlılara zarar vermekten vazgeçerlerdi

O, aşk hırsıma ket vurdu!
Nefsimi termiye etti
Say ki
Eski usul yaşıyorum
Mutluluğumda eskiden kalma
Tek derdim kendi kendime, hakkaniyetli, kalbi diline hâkim bir insan olmak…

Bilmeni istiyorum
Ben güneşten önce yola çıkan
Rızık peşinde taban vuran
Yarı meczup bir bezekçi çırağıyım…
Ve bundan gurur duyuyorum
Ne ki
Seninleyken, daha önemli biriymişim gibi hissettim kendimi
Sağol bilgem seni sonsuza dek aklımda tutacağım…

KAYIP YALDIZ