Bağrının vardı derin bir yanığı
Ta ciğerdendi gelen çığlığı
Böylesinin hissedilmez hıçkırığı

Bilir misin?
Bazen
Garpta, ufka yaklaşmış bir hilal olur
Çocukken kaçırdığın uçurtmanın dönüşünü beklerken
Zaman yavaşlar
Hayat durur
Toplarsın gönül tezgahını
Ödedim dersin geçmişimin geleceğimin borcunu
Apansız biri dikilir karşına omuzlarına ağır gelir kederi
Çekilir kalbinin suyu
Boşalır dizlerinin feri
Hani bıçak
Göğsünün duvarına kırbaç gibi şaklar ya
Hani
Kalbinin üstünde dolu bir tabanca patlar ya
Un ufak olur dağılırsın

Bir yanın der bir yanına
“Cenab-ı Hakk’ın sözüdür bu!”
İnsanlar imtihandan geçirilmeden
Sadece iman ettik demeleriyle bırakılıvereceklerinimi sanıyorlar?
Halbuki sabır ve şükür, imanın iki yarısıdır
Ve kulun bu bilinçle şükredebilmesi de ayrıca şükrü gerektiren bir büyük nimettir

Annemin oğlu!
Tebessüm ettirecek kadar sevinsede
Yine de kitap gibi yüzünden okunuyordu içi
A benim dualarımda ismini zikrettiğim
Biçare değilsin
Seni yaradan sana yâr
İnan
Gelecek günün müjdesini verecek sana...

Ha, bi de ben
Galiba yoruldum
Kendimi dağıtıp, dağıtıp toplamaktan
Sınavdan sınava koşmaktan yoruldum!

Aslında hayat okulunun azimli talebelerindendim
Bu sınava hazırlıksızdım
Bir yanım yaz dedi bir yanıma
Amentüyü sınav defterine
Ötesini birak allaha…

KAYIP YALDIZ