Gömdüm
Tir tir titriyorum
Sanıldığı kadar duygusuz biri değilim aslında
Her gece penceremden mehtabı seyrederim
Rahatlatır beni o
Dersin bazen kendine
Gök, sessiz sedasız sığınacağın tek liman
Ordan bakınca hayat ne güzel değil mi?
İkiyüzlü ayna gibi
İkinci yüzünün
Yalnızlığı çok kalabalıktı
Ne yana dönsem sessizliğe çarptım
Yalnızlığı yalnızken düşündüm
Düşünürken zihinsel yetilerim yiter diye korktum

Bir müddet susmalıyım belki de
Eve gidip
Tanrının bana acımasını beklerken
Oturup kendime ağlamalıyım beklide

Kafam dağınık
İçimde tahrip edilmesi pek mümkün olmayan bir kuşku
Yüzümde güçlü bir kadın ifadesi
Dudaklarımsa çatlak çatlak
Yanılsamayı böyle bir zamanda kuşanırsam
Bıçak açmazsa ağzımı
Hisettiremezse sevgi kendini
Şefki kırılırsa vefanın
Kapıyı bir çalan olmazsa
Kalbim teklerse
Sezersem eğer öldüğümü
Benliğim taş keser diye korktum
Böyle bir ayıp edersem
Kefaretini ödeyememekten korktum

Füme kıvılcımlar geçiyor
Dağınık tedirginliğimden
Umutla umutsuzluğun kesiştiği o kavşaklardan birindeyim
Sadakati boynuz kökü gibi törpülenirken zaman
Canım gerisin geriye çekildi
Oturdum
Yüzyıllık Yalnızlığı okudum
Sayfaların ucunu kıvırdım
Paragrafların altını çizdim
Gabriel Garcia Marquez
Sen duymadın say

Tuttum sevginin elinden
Kendi affıma sığındım
Tanrının ellerine teslim edilmiş gibi
Talihin merhametine bıraktım kendimi

Bir kapının çarpılması gibi bir yankı ile irkildim
Bayat bir umudun musikisi ile kalbimi biledim
Hiç gitmeyecekmiş gibi sevdim
Gittiğinde de hep gelecekmiş gibi bekledim
Ki unutmak mümkün olmasın
Sezersem unutulduğumu
Unutamazsam eğer beni unutanı
Onur beni affetmez diye korktum

Boş ver! dedim
Kimse bilmese de korktuğunu
Yaradan bilir kalbinin doğruluğunu

Yoruldu vicdan ağırlığımı taşımaktan
Susuşumdaki gaflete genişliyorum
Uzaklaştırmaya çalışırken aklımdan geçenleri
Sanki çevik bir bıçak
Kayarak
Sersem bir kurşun hızıyla
Sessizliğin arasından
Böğrüme saplanacak

Her şeye iyi gelen zamana baktım
İçimden bağıran bir ses duyuldu
Geçmişin bir yalan olduğunu
Dünlerin dönüşü bulunmadığını
En çılgınca en vazgeçilmez olanın
Ömrün sonundaki bir anlık gerçek olduğunu
Neden sonra öğrendim
Kestim mefahirleri, kestim çıkarttım anılardan
Talan oldu gönül sayfası
Sevgi mi?
İçki gibidir kalpte durduğu gibi durmadı
Sürmeledim gönül kapısını
Gelen gideni aratır diye korktum

Karanlık çöktü
Bir sis kuşattı
Soğuk yağdı üstüme
Vücudum hücrelerime dar geldi
Giydim giydim çıkardım
Yalnızlık yakışmadı bana

Dönüp seslendi geri!
Nostalji şairlerinin havasına uygun
Karmakarışık saçlı birine sordum
Sadakatin bütün sırrı iki kelimede
Sadakat için ya hep vardır ya hiç
Sen hep misin hiç misin?

Yani ilan edilecek hazır bir formülüm yok
Tek hürmet ettiğim sevgidir
"sadakat" bağım da kuvvetlidir
Hadi sezdirmeden!
Boşalt yüreğinin yükünü hafifle

Daha değil dedim
Korkum mu geçmedi
Onunla yaşamayı öğrendim
Yaktığı sigaradan derin bir nefes çekti
Müşfik aferinlerle saçlarımı okşadı
Alıp kendimi gidesim var kemanı ağlatacağım bir yere
Gelmek ister misin?
Şiirden sevdadan kitaptan dem vururuz
Olmaz mı?

Yüce gönüllü!
Hatırın için yakarım tüm pastoral şiirlerimi
Yüzü kızarınca kendine kızardı
Pervasız bir şair
Usta bir kemancı
Soyu tükenen bir bestekârdı belki de
Bana yaşam yolunda öğretmenlik etti
Ona duyduğum öğretmen sevgisinden öteydi

KAYIP YALDIZ