Kader Deyip GeçersinMutluluğun yerine, gam ve çileyi görsen Önde dikenli yolsa, kader deyip geçersin Dolaşık yumağının, ilmeklerini örsen Canına kastı olsa, kader deyip geçersin Alnının yazgısını, kim silmiş ki söylesin Kaçış yolu olmazken, ilelebet böylesin Kimin umurunda ki, ha öyle ha şöylesin Mum gibi bensin solsa, kader deyip geçersin Nasıl da için sızlar, yüreğini dağlarken Sesin soluğun keser, huzursuzluk sağlarken Sessiz kuytularında, için için ağlarken Gözyaşın kanla dolsa, kader deyip geçersin İndikçe çukuruna, sanki görünmez dibi Tırmandıkça batarsın, çıkılmayacak gibi Boyun eğer durursun, ellerindeyken ipi Derinliğine dalsa, kader deyip geçersin Canını adayarak, bağlanırsın kör gözle Umutlarını yıkar, ağzından çıkan sözle İçini kavuran kor, küllenmez iken közle Tutan elini salsa, kader deyip geçersin Nesrin Önem 11. 04. 2017 Tekirdağ |
hayatın akışında kendimiz ve çevremiz asıl acıların kaynağı değil mi?
yalanlar, aldatmalar ve kırılan kalpler...
duygulu sorgulayan anlamlı bir hece şiiri
tebrik ederim