Söyleyecek sözler, ağızda kaldı
Sonuna varmadan, bitti ne çare
Dilin ucundayken, derine daldı
Gelmemek üzere, gitti ne çare

Pişmanlık sarsa da, dört bir yanını
Boğulacak gibi, sıksa canını
Unutur er ve geç, adı sanını
Güvendiği dağlar, yitti ne çare

Sürümez izini, yorgun ayaklar
Vurulur kalbine, zırhtan dayaklar
Ne mazi anımsar, ne anı saklar
Sonsuzluğa doğru, itti ne çare

Ayrıldıkça yollar, engele saptı
Düşündükçe beyin, kuşkuyu kaptı
İmalı sözler se, mesafe yaptı
Sevdanın üstünü, çitti ne çare

Ayları yıllara, eklesen boşa
Bunca çile ve gam, gitmez hiç hoşa
Neye yarar başı, vursan da taşa
Nihai son karar, netti ne çare

Faydası dokunmaz, kimsenin falan
Vaatli sözlerin, tamamı yalan
Sadece hüzündü, hatıra kalan
Gayrı bu canıma, yetti ne çare

Dönülmez akşamda neyi arasın
Sadece incinen kalbe zararsın
Kabuksuz yaranı boyna sararsın
Ömrü ziyan sebil, etti ne çare

Nesrin, Önem
Çanakkale

Gitme de kal diye her gün yalvardım
Muhabbet faslının sonuna vardım
Yürekte yaramı elemle sardım
Gönül vefasıza, çattı ne çare.......Şentürk Dursun

Yüreğin var olsun hocam her daim saygılarımla selamlıyorum