Hiç OldunBeni bana unutturan ve beni ben yapan sendin. Sen geldiğinde binlerce martı kanatlanırdı yüreğimde sessiz sahillerin kıyısından dalgalara kavuşurcasına Yanaklarım kırmızının en güzeline bulanır, Dizlerimin bağı çözülür, dilim lal olur, gözlerim konuşurdu. Saçının karmaşalığına acılarımı gömdüğüm Sensiz aldığım her nefes göğsüme batıyor şimdi Ciğerlerim katran karası mızrakların ucunda can çekişiyor. Gözlerimde okyanuslar yanıyor cayır cayır. Her bir damlası gidişine ağıtlar yakıyor. Sensizliği senden çok kabullendim ben, Ve sen yokluğunun yoksulluğunu ceplerime dolduran zavallı. Göz çukurlarıma mezarını ellerimle kazdığım, Daha kaç kere can vereceksin yüreğimin en ücra köşelerinde, Kim bilir daha kaç kere öleceksin?... Şimdi sol yanımda binlerce konuşan ses var. Ölüm beynimde bir ateş misali kaynıyor. Yaşam ise yüreğimde soğuk bir nefes. Sensiz yarım kaldım kayboldum meçhulde. Bir toz zerresiyim savruldum rüzgarın önünde. Gözlerine saplanıp kalacağım bir gün. Ve gördüğün son yüz olacağım belki de. Benden çok mu sevdin bensizliği? Kim yaşamış ki dertsiz ya da hangi sevda yaşanmış tertemiz? zaman/sızım mekan/sızım Esaretin tüm çıplaklığıyla hüküm kurmuşken beynimde Ben seni sevmenin o doyumsuz taze lezzetini yudum yudum içimde yaşadım sadece O da çok eskiden di yani sen ölmeden önce ____Bilmiyorum hangi ölümün sonrasıydı _________Uçup gittin. El oldun .Yel oldun. Hiç oldun..... Meryem Ayan. |