Asker 16-Çağrı“hadi gözün aydın” diyor, arzu abla “hadi gözün aydın!” “o burada” kalbim göğsüme sığmıyor o anda “yemin et” dedim “git kendin bak salona” şimşek gibi yöneliyorum kapıya anında kaldım, nasıl giderim.. sağda solda ondan bir şeyler arıyorum.. yine başlıyor iteleyip kakalamaya ayak diredim.. “asla!” olmadığından emin olunca da bin tedirginlikle salona girdim ama içeri giremedim açıp bakıyor beni zorla içeri sokuyor “yok” diyor; şükrediyorum Arzu abla başlıyor anlatmaya “gözlerime bayılıyormuş” “yürüyüşüme vurulmuş” “ilk aşkıymışım” “her an aklındaymışım” “-neredeymiş bunca zaman” diyorum, “-kendisine sorsana” diyor.. bu defa beni kendi odasına tıkıyor.. bakıyorum sağa sola yine “yok” şükür.. şimdi bu zik-zaklarda kalbim duracak Arzu ablaya yine de teşekkür önce “geldi” diye sevinçlere boğuluyorum sonra inşallah gelmemiş olsun diye dualar ediyorum “haydi herkes sevdiğinin adını çağırsın” ağzını açmadan avazım çıktığı kadar bağırıyorum “mutluumm!” “aşkımmm!” “canımmm!” kahkahalara boğuluyor çatlak! dayanılır bir durum değil bu yeter; iyi olsun da Mutlu!.. |