Döngü!

Ruhuma kök salıyor hüzünlü günler
Yüzümden düşen bin parçaya bölünüyor bazen
Tanrı bir değil bin bahar indirsede göklerden
Çölde su misali rahmet yüzüme damlayan
bir serap gibi gelip geçer mevsimler gözümün önünden

Yıllar geçiyor bir eflatûn gizi ki, seneler
Leylaklar sümbüller açıyor giysisi sultanlara yakışan baharda
Kırk yıl hatrı olur derler ya bir fincan kahvenin
Ben senin güneşinde kavrulmadan
Kurulmadan gönül tahtına seni nasıl unuturum ilkbahar

Yabancılaşırım bazen kendi kendime
Aramam sormam aynalarda kendimi
Şaşarım denizler üstünde kayıp giden gemiler gibi uzaklaşırım
kendimden

Topraktan çıkan tohum gibi öfkeli
Yeşeren yapraklar gibi sancılı yüreğim
Bir parça bahar alır götürür beni uzaklara
Yağmurlarla can bu!muş yaban otlar misali
Boş geçen günleri yaşadım sayamam!

Düşüyor dalından her yeşil yaprak günün birinde
Can vermiş olsada her bahar tanrı
Yeniden doğuyor bir fidan bir tohumdan
Yine ölümüne yaşıyor her baharı......…

Nurten Ak Aygen
02.04. 2016
?