her yere adını, hiç değilse ilk harfini yazıyorum
binlerce çeşit, binlerce kez, sokak taşlarından
ağaç dallarından
toprağa, suya, bulutlara
bıkıp usanmadan…
geceler boyu hülyalar kuruyorum
…
elele çıkıyorum dağ başlarına
yetiyor yanımdaysa
yüreğimde sevda
elimi tutsa da, tutmasana
benim olsa da, olmasa da

onun da beni sayıkladığından emin
adımızı yan yana yazdığı kesin
hayat bir başka güzel.. yemin ediyorum
yürümüyor koşuyorum
sevincimden uçuyorum

meğer bütün hayatım boyunca beklediğim buymuş
sevmeyen yoksulmuş
Mutlu’suzluk, mutsuzlukmuş
bana ne; nerede, kiminle
iyi olsun da.. gerisinden bana ne
artık; ömrümün sonuna kadar ona aidim
bu anın anısı ile avunmaya bin razıyım..
..

meğer; birini beklemek ne güzelmiş
geleceğinden ümidin olmasa bile
hatta hiç gelmeyeceğini bilsen de
sevmek ne güzel nimetmiş
sevmek böyle bir şey miş..


merak etmek.. beklemek..
özlemek..
hasretini duymak
hayırlar dilemek birine
iyi olduğu haberine
selamına sevinmek
ne güzel.. sevmeye, hasrete
tüm bu nimetlere bereket dilemek
ne güzel Mutluyu sevmek.

“-kız “Sarıgül” bu ne güzellik” diyor Arzu abla
“aşığım ablacım aşığıımm” diyorum
“bu gün nişanlım gelecek, biliyorum”
beni her çağırdığında
Mutludan haber vereceğini umuyorum
o mutlu!; ben mutluyum..

“kız dur "dengesiz", “yok” dedim ya”
bıktırıyorum sora sora..
“n’olur doğru söyle, haber yok mu abla”
kısa saçlı, iri gözlü,
pınar gülüşlü
çizgili burnu
canlı kırmızı dudakları
papatya dizilişli
kar-beyaz dişleri
ama illa bakışı
bir başka güzel Mutlu
gülüşümün menbaı


keşke; bir fotoğrafı olsaydı baksaydım
bakıp, öpüp dursaydım
yazsa da binlerce kez okusaydım mektubunu
yenisi gelene kadar.. okur öperdim..
yemin ederim rüyamda her gece
bendeki resmini öptüm kaç kere
kendisine bakmalara kıyamazdım
onu öpmeye kıyabilir miyim
ben dünyaya mutluyu sevmek için gelmişim


...