BAĞIMLIYIM TEK HECELİ DUYGULARA...
Zaman tırmalar yaralarımı:
Azgın bir Mart kedisi zaman; Kısaltmalarını ara durakların, Ellerimle ölçüp biçtiğim Bir de karaya boyanmışken El-âlemin yüzü. Kirli ellerim oysa ve haliyle bedenim… Pür-ü pak olsa yüreğim, Kime ne? Kin(r)lerinden arınıp da gel bayım, Konakla ruhumda: Deşifre edelim hadi, Kır çiçekleri tazeliğinde olsam, kime ne? Ya da dikeni yüreğine batan bir gül’sem: Acıyı yine kendi kanına bana bana. Babam koymuş adımı Doğduğum o yaz gecesi: İlk çocuk ilk heyecan. Keşke sorsalardı; Ne olsun adın? Hiç düşünmedim bayım, derdim, Usulca dönerdim bu kez Ölümün rahmine, Durduğum kabahat be, anne! Duydukların mı ne? Sadece şehir efsanesi, bayım. Kırgın mizacımın da ilk şifresi: Gülmekten geçtim, Aşktan da, Yine bağımlıyım tüm tek heceli duygulara. |