Affet yüreğim
Ben hep
Adını dahi koyamadığım aşklara şiirler yazdım onca zaman Ve onca zaman bir bitki ağacının gölgesinde bekledım sabahı Yaşlı bir eskicinin peşinden koştum yalın ayak Tanıdık bir insan yüzü aradım her baktığımda aynaya... Büyük şehirlerden geçerken Arka caddelerde yükselen ezan sesinde kayboldu ömrüm En büyük acılara secde ettim yıllarca Sustum. Susturuldum. Duaları mı iki parmak arası avuçlarıma yazdım bir hiç gibi Çok istedim Bir gecenin koynunda yığılıp yok olmayı Ve darmadağın bir şiir bırakmayı ardımda... Bir gün Bütün güvercinleri uğurladım kalbimden başka bir şehre Bir acının kanat çırpışları yorgunluğumdan çok daha ağır Ve yenilgilerim hep en derinden... Sen olmasaydın Yazacak mıydım bunları sanıyorsun? Affet yüreğim Onca şair sevdim Yine de bir şiir bile etmedim... Özge Özgen |