Kaktüs
Vişne kokulu
bir sokağa açılıyor pencerem. Kaktüs dudaklı bir yalnızlğın gölgesinden izliyorum gidenleri.. Vedalar soğuk Baştan aşağıya ıslak bir yağmur gibi kokuyorum Artık kusmak için çok geç olsa gerek şiirlerimi Biliyorum O yüzden çoktandır susuyorum Ve ben ölü bir kelebeğin kanatlarında unuttum benliğimi Hayatı eğreti bir bıçağın ucunda taşıyorum gövdeme. Vaz geçmek en kolayı Ben dik yukarı çıkıyorum acıları Bağrımda kaç ihanetin gölgesi var saymadım bile.. Dokunmadanda hiç başka bir erkeğin tenine.. Bundandır belki de yüreğimin şiirlere bulaşmışlığı. Lekesi çıkmayan Ah’ları doladım boynuma Ondan kamburu çıkmış umutlarım.... Ve şimdi Bütün şiirlere ahtım olsun ki; Seni unuttum. Yalnızlığı unutmayacağım... Bir de idrisi... Özge Özgen |
Kutluyorum