kuşmarkendi elyazısıyla anahtar yapıyor insan bundan kelli beni herkes kapıdan sorsun kuş sesiyle sorsun kaldırdım kuşmarları aradan bi içim su bıraktım yerine bi somun ekmek taze alışsın diye elim ele çünkü sen gitmeden az önce ellerine bakmıştın ellerinin üstüne kocaman mavi ay gibi düşmüştü gözün acıklı yol çalıyordu zamanda derlenmiş ben sana uyuyordum sen yağmura kalkıp ağladım senin yaşamaktan yorulmuş kolların yoktu artık benim kalbim kırık ikimiz karşılıklı iki eksik heykel gibi kalabalık çocuklar büyüdü etrafımızda üzerimizde ufak tefek üç beş beyaz bulut |