KÜL ETTİM YAKTIM HER ŞEYİ




Biliyorum ki yalnızlık hak etmiyor gözlerimi
Gerçi bunu çekip de gidenlere sormalıydı
Hiç unutmadım sırtından bir kurşunla vuranları
Sevgime karşın arşın arşın ihaneti koklayanları
Hiç unutmadım kalbimde bir hançerle oynayanları
Ben hep asi yüreğimle kapıldım bu fırtınaya
Ne acıdığını hissettim ne de yaralandığımı
Ne karalandığım kaldı ne de aydınlığım
Ak günlerime giydirdiler alaca karanlığını
Yıkıyorum şimdi üzerime en şiddetli depremleri
Yok ettim sildim artık yaktım bu gece hepsini
Önce sendeki yüreğimi sonra bendeki her şeyi.




İçimi çekiyorum bazen öyle darlanıyor ki nefesim
Bir can beklerken binlerce ölüm düştü yüreğime
Hiç aklıma gelmezdi cennetin yüzüme kapanacağı
Meydan okurcasına işlediğin o cehennem günahlarını
Hiç unutmam gözlerimdeki aşkın resmini yakanları
Ne düne sığdırabiliyorum seni, ne de yarınlara
Çelikten mevsimler giydirdiler gözyaşlarıma
Mahzene çevrildim zamanla, çamura bulandım
Çakıyorum şimdi gözlerime en şiddetli şimşekleri
Şok ettim sildim artık buz tutturdum hepsini
Önce bendeki gözlerini sonra sendeki ellerimi.




Aslında haince vurup geçmek vardı ya kalbinden
Sen yine de ferah ol ben yeniden yakamam küllerini
İçimde bir merhamet ki insan olduğumu hatırlatıyor
Sen yine de rahat ol bir vicdan var ki vermez iznimi
Kırmışım ben sana kelepçelenmiş kar zincirlerini
Kül ettim yaktım artık toprak ettim hepsini
Önce bendeki seni sonra sendeki her şeyi.






..

KÜL ETTİM YAKTIM HER ŞEYİ
Mert Zafer Cansever
(Mawish Şiirleri)