Pencereden bakıyorum
Buruk ve soğuk
İnsanlar geçiyor
Bağızı sı düşünceli
Bağzı sı güleç
Hafiften bir rüzgar esiyor
Biraz ciseliyor yağmur
Ve ayrılığın kokusu sinmiş etrafa
Hiroşima misali yeşermiyor aşk
Deniz kıyısındaki banklar bile tek kişilik gerçi
Sevgiliye hasret kaldı
Tarık Akan dahi terk etti Filiz Akını
Göctü ikinci baharında cennetin yeşil camına
Şimdi yeni doğacak bebeğin ahı kimedir
Aşksız bir dünyaya gönderilme pahasına
Hani haktı en büyük günah
Kim girdi bu aşksız doğan bebeklerin kanına
En büyük şans vakti tamamlamaktı
Zaman öldü zaman sonun da
Saniyenin hükmü kalmadı dakikaya
Aşksız geçen toprak üstündeki ölüler de
Kemikleri bi ceset torbası kaplı duygusuz intiharlar da
Gölgeniz dahi kaçıyor sizden
Cüzzam olmuş gibi saklanıyor ininde
Vakti bekliyor ayağında halka olan meleği
Bir elinde aşk diğer elinde kalbi
Bu umutsuzların efsanesi
İy hatırlayın anlatın dilden dile
Aktarın nesilden nesile
Ayağı Halkalı melek aşkı getirdi Gölgeye.