Siyah bir zamanda
her sabah güneş ışıklarını gagalıyor kuşlar
yavaşlatılmış zamanda şakaklarına düşen ince sızı
yaşam aç göğüslerinden damlatıyor
yavaş yavaş acılarını en hoş gel din li zamanları
bir çekirge sürüsü gibi tüketiyor takvim yapraklarını.

ve bileti kesti konduktör
dövüyor en anaç sevgileri çekiç sesleri:
bu göz gözü görmez karanlık akşamlar
besliyor eldeymemiş acıların hücrelerini
alnına düşen perçemler misali kara yazgı
şu solgun sayfalarda.

ufuk çizgisi yapayalnız
yapayalnız gözlerimde hududlar
serseri ruhum koynunda sefa sürsün
düşen cemreler ruhumda çöl ayazı
bu kaçıncı akşam karanlığı bu kaçıncı kimsesizlik
aç tavuklar gibi siyah bir zaman

siyahın içinde bir umut ışığı olacak
gezegenler nerede
nerede insan onuru ya insanca yaşamak
nereye baksam bir ölümün kıyısında
gecenin siyah örtüsü hüzünbaz
çiçekler soluyor gecenin yırtılmış sayfalarında.

bu gün yine çok kederliyim
sevincin ünlemini yitirdim
işte olsun! Kar bahara sis yaza kadardır
takma matem çiçeklerini ruhum daha erken
soğuk adımlarını aldırmam ben kış sabahlarının...

Nurten Ak Aygen
27/02/2017