Gün gelir devran döner dönmez
Sonrasız diyarı gün akşam oldu
Sevinçlerini alır gider gidenler
Başı dumanlı dağlar bile ağlar

Kum basar bağrını ağlar analar
Diz çökmüş dağların önünde bulutlar
Yağmurlar karışır göz bebeklerine
İncinen yerinden kopan ilkbahar

İçimde derin bir hüznüdür kıvrılan
Pişmanlıktır hep boş kaçan günler

Yollar uzundur uzaktır yıllar gibi
Gönlümüz çorak kuruyan toprak gibi
Duygular sararan dökülen yaprak gibi
Günler düşümde süzülür gelin gibi
Yanar ömürler çağlar ırmaklar

Saçlarına düşen kır papatyalar
Anlar sevmenin sevilmenin güzelliğini

Gel gönlümün bağında açan şen çiçek
Güz gülleri arasından taşan taç yaprak
Tebessüm dudağında hep kucak kucak
Kaçsa da yıllardan ömrün köşe bucak
Vardır elbette gönlün eğlendiği bir durak

Ah! kırılgan rahatı kaçan ağaç gibidir insanlar
Diz çöker önünde bütün acılar

İçin için için ağlar içindeki çocuk yanar
Gönlünün yeşil denizinde bir bahar için!!

Ömrünü harcatır bir koca yalan!
Aysız gecelerde yıldız kayarken
Ah! Yalan acun! Taklacı güvercin!
Senin annen ne güzel!!

Nurten Ak Aygen
19/12/2015