Daüssıla 36-AvdetIsmayıl hankı evde gonuğusa o ağşam, herkeşler oraya toplandı, köy her gün bi eve birikdi vesselam hindiye gadak böle bişi yaşanmadı evlerde insan galmamacasına; Allah Allaahh uğurlamaya gelmeyen yoğudu desem tavatir olmaz, inan ossun.. maşşallah-subanallah çoluk-çocuk, herkes.. eciği-cücüğü nası ba(ğ)rına basdı köylü herkeşlerin tek tek hatırını sordu, öpdü ehmal etmedi hiş kimsecikleri annatdı güldürdü görülmüş bişi deği! kim kimidi, kim kimin o(ğ)lu, kimin gızı dedikleyin, söz temsil bi böbee gucana alıyo bakışından bildi herkeşi.. bu Feleklerden, bu Devecilerden hetda Gökmemetlerden, Macarlar garışığı deye Hacılardan, Hacallardan, Hacı Mamaıtlardan Akmemetlerden, Gart Memetlerden esmeri safirini sayıvırıyo “-heye valla bildin” deyoz.. cümbüş-şamata, gırla herkeşler gülüyo, cümbür-cömat gelinner-gızlar çoluk-çocuk.. köy bi ev oldu nerdeymiş bu adam.. ta öyle ay bacım.. çocuklar gucana varmaya yarışıyollar olan-gız gençler yanına varıp gollarını goyvumayollar gözlerinin içine içine bakıp yalvarışıyollar “emmi ğetme” “dayı ğetme” çocuklar yalvarışıyollar alaşıyollar “dedeee” “dede ğetme” yeğenneri “anamız-bobamız sana hasiret getdi seni değilise bile çocuklarını bulmamızı vasiyet etdi” .. böyükler demişin öyle, “len gardaşım biz sana hasiret getdik hura ömürde bi ğelini de ğedili mi vallaha billaha biz de seni çocuklarımıza vasiyet etdik..” herkeşler akışdı durdu herkeşi gucakladı kokdu herkeşlerden annadaca(ğı) ne çok şey varımışşş.. hiç kimseyi unutmamış.. herkeşin elinde bi(r) çıkı hamırsız, çörek, ekmek, kumpir, yımırta, hakgaş, mercimek, nofut, kimde ne varısa höyle herkeş bişiyler çıkılamış yoğurt, peynir, dolaz, fasille, tar(h)ana, bulgur, payam, köylük yerde başga ne olacak varısa hiç eli boş gelen yoğudu emme götürmek nasip olmayacak uğurladık,..olmadı toprak çekmiş Ismayıl’ı geldi getmedi-ğaldı bazar arabasıynan getceğdi bazarçılar vazgeşdi, onsuz getmedi ……………………… “-geldi dediler galdı dediler gidemedi demediler bana da galısa yoğudu gedeceği kimsesi gapısı! ama burası köyü onun toprağı şimdi mezerinde bir andaşı bir de boşa geçen ömrü.. bi de herkeşi herkeşleri gözünden bilmesi yüzünün buru gözleri.. gözleri.. bi de ben.. ! bi ömür bekleyen.. bi tefa gören ben .. ! Anşadudu” Osmançavışın Melit zabıt dutmuş dediler cebinden çıkan bi tek “tefter” |
Şiirinizi canı gönülden Beğendim…
Canı gönülden kutlarım…
………………………………. Saygı ve Selamlar…