Daüssıla 32-Hasret“çok haklısın Ayşedudu, sen hâlâ benim “ilk göz ağrım”sın inan ki; seni düşünmediğim bir günüm olmadı, sensiz bir anım geçmedi, ben hiç sensiz olmadım bil ki ben seni hâlâ “mektebe müfettişler geldiğindeki gibi” ilk günkü gibi seviyorum.. hala müfettişler gelecek de hani sen okula geleceksin diye bekliyorum ben hep orda kaldım hasretindeydim ömrüm boyunca, inan ki ne güzelliğin, ne beni sevdiğin ne de başka şeyler derdindeyim dualarım hep mutluluğuna, sıhhat ve afiyetineydi ben hep senli dualardayım beni affet, kıymetini bilmemek değil , ben hep sıkıntılardaydım zavallıydım, çaresizdim, kimsesizdim yalnız taş duvar olmadı sanma! elimden gelecek bir şey vardı da yapmadım takdir-i İlahi, senden beri ben hiç sevmedim; senin için duadan başka elimden bir şey gelmedi.. biliyor musun senden aldığım o iki mektubu hala saklıyorum, seni okşar, seni okur, seninle konuşur, seni dinler, seni koklarım ömrümce sana hasret büyüterek yaşadım, o zaman el üstünde kalan bir orta mektep çocuğuydum ne yapsam yanlış olurdu, sana yanlış yapamazdım ama bu seni sevmedim demek değil ki; gözümde tüttün sana dualar ettim, varsın benim olmasın ama mutlu olsun Ayşedudu içim yandı senli her haberde, duydukça, öldürdün duydukça, öğrendikçe, hissettikçe bildikçe mutsuzluğunu inan ki ben de yaşamadım, hayatımı sana adadım başına gelenlerin acısını beraber çektik, unutalım umurumuzda olmasın iyisin, huzurlusun, hala o okula gelemeyen kızsın, bildiğim şükürler olsun seni sağ salim buldum, boşunaymış korkum şükür, Allah’tan başka ne isterim kara sevdam.. ilk göz ağrım.. Ayşedudum! bil ki “ben dünyaya seni sevmeye geldim”, sevdiğimsin ve başka hiç ama hiçbir şey umurumda olmadı ömrümce sen benim birtanemsin, sevdiğim, güzelim yavuklum canımsın, yeter ki sen de gülümse, hasretim.. hasretim sevdiğim.. Ayşedudum! |
ve ismayil yaşattı ömrünce.
kalemine sağlık üstadım duygulandım yine....