Daüssıla 31-Kumadaha onbeşinden gün almadan.. sevemediği, bilmediği birine nişanlanmış. ayına varmadan bir başka köye kaçmış.. bilmem yalan, bilmem essah.. “ağası eletivimiş bi ğece” nikah-mikah hakgetire hiç düğün nasip olmamış, bir kepez bile kadersiz karadutuma Ayşeduduma.. geçinememiş o köyde de her defasında dönmüş babaevine, karnı burnunda.. yollanmış aynı gece biri sırtında, öteki kucağında belki bir de karnında babası birine daha satmış akranı başka birine kaç para ise başlık almış, harcamış “yazık etdiler valla, çoook.. çok yazık, Aşaduduya..” “adın kadir olmuş ne fayda kaderin kader olmayınca” kimse bilmiyor, “kimbilir kaç kocaya varmış” “kuma üstüne kuma” deniliyor kimse bilmiyor nedir hakikat O’ birinden kaçmış birileri onu kaçırmış sürükleyip sırma saçlarından beş kocadan altı evlat, ilk beşi oğlan sonuncusu kızmış bu kadar talihsizlik de fazla “gadiler uğramış”, talihsiz Ayşeduduya “yazzık oldu..” “hemi de çok yazzık vallaha billaha” “isanın isyan edesi geliyo Allaha” “dedesi, bobası, gardaşları yazzıklar osun ümmeti müslümana sahap çıkmadı hiş kimse ğözeller ğözeli Aşadudu”ya elden ne gelir o günümde ben de havale ettim Allaha ben de sahip çıkamadım güzeller güzeli Ayşeduduma; gören.. tanıyan, duyan.. kara zevdasını kara yazgısını bilen, herkes bana can düşman affetmedi kimse beni, ben kendimi gitmedim gidemedim köyüme bi daha hasretim Ayşedudu’ya karazevdalıyım Ayşedudu’ma karadutuma hasretim yavuklum Ayşedudu’m.. o gün, bu gün hâlâ hâlâ gidemedim köyüme sormadan anlattı rastgeldiklerim anlatır durur her biri bir yerde beş kocadan altı çocuklu güzeler güzeli Ayşedudu duam Ayşeduduma yüzü gülsün O’nunda karadutuummm Ayşedudumm…. Ya Rabbim oda kulun, yeter artık unutduğun karadutuummm Ayşeduduumm |
kaderin kader olmayınca”
Duygu yuklu bir siir
Kaleminiz daim olsun
..