Aşk sever bu mevsimiey sen görmedin kırılgan bebek halimi bakışımda hiç bitmeyecek gibi duran hüznü es geçip yüreğimde sızlayan türlü yarayı nasıl yol aldığını akşamdan sabaha bağı, çiçekleri bozguna uğramış ömrü görmedin aşkı verdin elime bir kâsede pembe akide şekeri baştan akmadı yolunda sular kesildi olur olmaz yerlerde dünyayla bağlantı koptu kof gövde taşıdı selde sürüklenen artığı bazen de azaldı sular beklendi üstünde gezinecek çocuk ayaklar karşı kıyıya geçecek bir kaç insan, nefes, can baktım cam kâsedeki şekere gözlerin daha parlak yanında silik kalırdı aşk dokununca elime elin gökten yere inerdi ay ey sen yine uçuk mavi gömleğini giysen kimse olmasa yakandan tutan bak karlar eridi eriyecek bahara adım atacak şubat aşk da sever bu mevsimi zamanıdır yere göğe sığamamanın güneşin terkisine binsen olmaz mı? 31. 01. 2017 / Nazik Gülünay |