sen uzaktan bakıyordun gözlerime
ben bir şehir karanlığında kalıyordum
yüzümde okyanuslar çılgına dönüyordu
kalbim canıma okuyordu tüm acılarını
ve bir ölüm geziniyordu içimde
ve gözlerim firari bir sevdanın peşinde
sensizliğin melodisine eşlik ediyordu

ben hep seni düşünüyordum aslında
hep sana gelirken kayboluyordum bu sokaklarda
karanlık bir şehrin sevdasında
öksüz kalıyordum bir başıma
öksüz kalıyordum
öksüzlük nedir
öksüzlük
yalnızlık kadar zor
üşümek kadar acı
ve bir başına bir hayali düşünmek kadar
hiç gerçekleşmeyecek bir hayali

sonra aklıma düşüyorsun
aklımdan kalbime
kalbim ele veriyor sonra beni
bazı adamlar bazı kadınlara aittir biliyorum
bazı kadınlarda bazı adamlara
ben kime aitim bilmiyordum

adımlarım bile korkak artık
kollarım
elim
dudağım
ve yüreğim
avuçlarımın içinde günahlarımı sıkıyorum
dilimin ucunda duruyorsun
bir şiire dokunur gibi
bir bıçağın üstünde duruyor sanki yüreğim
ve yüreğime bıçak saplanır gibi seviyorum seni

yokluğun yine göğsümün üstünde duruyor
güneşin doğuşunu düşlüyorum
sonra kardelenin güneşe sevdasını
sonra sen düşüyorsun aklıma
beynimin içinde binlerce sen dolanıyorsun sonra
ve anarşist bir bulut gözlerini üstüme dikiyor
sonra sevdasında boğulurcasına ıslanıyorum
bir özgürlük bu kadar güzel sevilir der gibi
yüreğimi bir giyotine yatırır gibi
yokluğunun acısını ciğerlerime çeker gibi seviyorum seni

ben hep seni düşünüyordum aslında
hep sana gelirken kayboluyordum bu sokaklarda


ibrahim dalkılıç

04/01/2017
22:00 izmir