lafın birini goyup birine geçiyoz emme
geşmiş gün gıybet olmasın
günahlarını oballarını almayan
hepiciği ıramatlık oldu getdi öte dünneye
bi biz galdık fani dünnede
biz de bu dünneye gazzık çakacak de(ği)liz helbetde
Allah iyman-Gur’an nasip etsin
son nefeste salavat getirmek nasip etsin..

hepiciği nur içinde yatsınnar
gabirleri cennet olsun emme
taha dün gibi aklımdalar
Haçça Dezemin gızıynan söz kesdiler bize

ebi-ceddi aramızdan su sızmayo sanısın
ben mütemadiyen dezemgilin işinde gaydındayın
dezemgilde o(ğ)lannarı file olmayınça mıdır ne
beni yere göğe sığdıramayollar
bi de yeğeniyin, üsdelik “ilk göz ağrısıyın” ya
gören kızı deği(l) de bana dezem havas sanar

hani ıccık da garibenner, yalınızlar
gerçi Sülemen Emmi zaten
elin etlisine sütlüsüne bek garışmaz
mısmırın gılıbığın tekiydin emme, Allahı var;
dezem mencilis adamıydı
ettiği yenir, dikdiği keyilir
lafı dinnenir, dilektor garıydı
Allah bilip duru Sülemen Emmiyi adam eden dezemdir.

ha; gerşi Sülemen Emmi eyi, hoş da
o zamanın behrinde
“zalım” olmadın mıydı var yaa
kendi malına maşatına sözünü geçirtmezdi çeteler
ıçcık da horlandıklarından belki de
geldi geşdi beni hep el üsdünde dutdular
el-böbek, gül-böbek pehpehlediler
elleriynen beslediler, a(ğ)zıma dıkım dutdular..
mütemadiyen ordayın, onarın işini işleyorun
sanısın dezemlerin çocuyun

o aralar ben de yaman bi herif oldum kiyne deme
öyle böyle deği valla
benin deyene dönüp bakmayon
yediğim öğümde yemedim ardımda
yerde alıyon, havada savırıyon
asdığı, asdık, kesdiği kesdik
“dediğim dedik! çaldığım düdük” ta öyle..
Yalavaşdan bi dakım kesindim.
beyle paşalar gibi yelek dikindim
dezem elindehini avcındahını bana harcayo
cebin harşlıksız galmayo..


senin Sarıların alayının benden ödü sıdıyo,
anam avradım ossun
esgiden garazına has-öz ekinnerini güder,
keleklerini bozardım,
bişiycikler deyemezlerdi valla..
bi çatsalar ya! tebelleş olacan,
fırsandını gollayıp; mahanaya bakıp durun
bi çatan pişman, bi çatmayan
annacan tam püsgüllü bela..
yerden gözden ırak!

emme “Dezemin Elif zevdası”ynan
boşlayvıdım Sarıları-marıları ta .mına ğoyan
ne halleri varısa görsünner döyüsler deye
mükellef olmak, yahut adam yerine ğonmak;
havaslık, deliğannılık öyle bi şiyidi işdee

hinci havaslık mı var leenn
aldın mı aldım,
vardın mı vardım
hadi güle ğüle..
olmadı mıydı da
“heyvallah bana”


o zamannar, söz temsili birini bellikledin miydi
asgere mi gettin..
gelesiye deği(l), ölüp ölesiye
kimse “gözüyün üsdünde gaşın
göğsüyün üsdünde başın var” deyemezdi

biri bi döyüslük mü etdi
kimse selem mermezdi
hinci? Hey bobam heeyy!!
öyle bi döyüüsün gızına sahap çıkan olmaz
o(ğ)lunu minasip gören olmazdı
odaya gayfaya pacaya varsa
yanına oturan çayını içen deği
selem merse alan olmazdı,
gayfayı terketmeknen değil
bi taha ebi ceddi oraya uğranmazdı
köyün dışına sürüvürlerdi adamı..

onun uçun
öyle eğri-büğrü bi halt edecek adam
öğünü-sonunu düşünür
“bir ğören olu,
bi duyan oluvuru” deye
yerin gula(ğı) var deye
bi adım atar, dokuz düşünürdü
hırsızlık edecek
yalancı şahitliğ-etcek adam da
nası(l) unudulur!
unudulmaz
boğaz;
dokuz boğumdur














Resim Muzaffer Sağır

SIRA İLE OKUNMAYA UYGUNDUR.