/... Tüm insanlık dışı nedenler ve biçimlerde ellerimizden alınan can’larımıza ithaftır ... /








serin bir aralık akşamında dinliyorum seni
çığlık çığlık susuyorsun sen içimde ölü kuşlar
kırık kanatlarında bahar bahçe ten yanıkları
üzgünüm biliyorsun tanışmamıştık bile biz
seninle ayaz bir gecede ölümü tatmadan önce





serin bir aralık akşamında yine sen kokuyor rüzgar





nedenli nedensiz acımsı tadı zehir misali yaşamak
dilimde bir ayrılık türküsü ellerin ellerimde üşüyoruz
sesime ses vermeni isterdim bir dağ yamacında
bizi anlatırdın belki üşümeyi bir aralık akşamında
hiç tanışmadık biz seninle hiç ayrılmamıştık sanki





çocuktuk bir zamanlar sen hatırlamazsın bile beni
kocaman dünyaları taşırdık yüreğimizde tüm evreni
adına sevgi denmiş bir zamanlar eskimiş kitaplarda
dünya cennetimizdi sevgiden başkasını tanımazdık
ayrılıklar yoktu düşmanlıklar girmemişti kanımıza





serin bir aralık akşamında birlikte ölüyor bütün kuşlar





ellerin ellerimde nicesi gibi sen ve biz soğuk musallada
ayrı ayrı coğrafyalarda can veriyoruz aynı dünyada
ne çok şey anlatıyor gecenin suskun gölgeleri ne çok
anılar var her tende her canda başka nice ortak anılar
biz seninle hiç tanışmamıştık insan oluşumuza kadar





bizim suçumuz değildi insan oluşumuz eğer bir suç ise
nefretleri büyütmemiştik düşmanlıklar çok uzaktı bize
yaşamak idi gayemiz insanca ayırımsızca bir sevgiyle
kırık kanatlarımızla taşırken kardeşliğimizden vurulduk
biz seninle kardeştik yaradılışımızdan ölümümümüze kadar





serin bir aralık akşamında henüz tanışmamıştık bile seninle
olsun gam değil
birlikte ölürüz ne çıkar ...























Mert Yiğitcan
istanbul 20 aralık 2016