..ve sonraismini sayıklarken us’um suskun çığlıklar demliyor göğsümün duvarları ayak uçlarıma düşen yaralarımın kabuklarını koparsam bileklerim taşıyor yokluğunca kalbimin yorgunluğu hafif kalıyor aklımı ağlatan, ağır cümleler arasında her gece birikmişliğin sancılanıyor sol yanımda bir yerde nefesimde çivilenen sensizlik avazsız bıraksa da sözcüklerimi hissediyorum gözlerinin nemini yüzünde ve iliklerime kadar üşüyorum o vakit her gece uğulduyor içimin sesleri sen boyunca uzanıp tutsam ellerinden diyorum sayfalar dolusu yazdırıyor ellerin bana ... ve sonra boş duvarlara çarpıyor harfler çünkü ellerin önceki zaman ellerin geç(e)meyen an ellerin hiç benim ol(a)mayan emel güneysu |
Küskün gün Lehçesi
Ağır perdeler çekilmiş
Günün göğsüne
Şimdi aklımın her köşesi yıkık
D'üşüyur benliğim
Soğuk mevsimler güncesine
Yürek sesinize haddim olmadan katılmak istedim
En kalbi tebriğime