dokuz kasımne vakit hatrıma düşsen kaldırmıyorum senin yüreğin kanıyor benim ciğerim çünkü sürekli yüzüme vuruyor apseli çıban gibi söz ağrım hanidir ölü ev çatısından altı tutmuyor hayat iki kapının arasında kalmış adım üç gün ağladım üç gün çok ağladım acı çektim cılız ellerimle ceylan baktım yapraksız kaldı birden ağaç gürledi acının tüfenk sesi düştüm boylu boyunca kendi derdime |