KuyuBugün kül süzüp ateşe koydum Aklım gittikçe ulumakta Uyku kıyısında bir demircinin tokmağı Yüzüm mu Her saat kendi kökleri içinde Hala burada dönmekteyim diyor Kış gelecek. Her şeyi sarmalıyorlar, karşı tepenin kiraz çiçekleri Kısa ve uzun ağaçlar Bir ben üşüyorum onlarla Ellerim benim değil, ellerim gecenin soğuğu Tiz ve buz. Sürgündeyiz Laros Savruluyoruz havada Öyle çürüyecek her şey gibi Bir an Tenimizde şiddetli ağrılar Yabancıydık, su içiyorduk İlgisiz bir gölgelikte Tanrı ikimizi öldürüyordu… |
kendine özgü karakterin, dokunuşların çok belirgin
"savrulmak" yok mesela en önemlisi uzattıkça...
"ben dağılıyorum örneğin"
ve bunu başara bilen çok az insan var
sonsuz saygıyla
yasar çetinkaya tarafından 2/1/2017 4:37:08 PM zamanında düzenlenmiştir.