Bedeli sessizce ödenmiş bir aşkın son faturası bu satırlar.

Sayfalarca mektup yazdım...
Sayfalarca kurşun yağdırdım sabahlara dek...
Hiç biri isabet etmedi merhametsiz kalbine...
Hiç birini okumadın ve okumayacaksında, biliyorum.
Ki zaten
gözlerin kelimeleri tanısa da, dudakların kımıldasa da
kalbin acımadıktan sonra,
vicdanın yakanı silkelemedikten sonra
hiç bir anlamı olmayacak, biliyorum.
Ve bile bile
Akıbetini bildiğim bir şiirin içine
ısrarla hapsediyorum kendimi yine...
Önemi yok !
Ben
Vicdanını aramaktan yoruldum artık bu yolda...
İnan !
Kayıp aranıyor listemde zirveyi bırakmıyor yıllardır...

...

Biliyor musun
Senden sonrası, içinde kaybolduğum bir boşluktu.
Bilen
Gören yada duyan olmamış seni.
Ben de duygularımı
muhafazakar bir tutumla sakladım insanlardan...
Öyle ürkek
Ve öyle çekingen bir hal aldı ki benliğim
Artık inanmaktan çok,
beni daha da derin bir yalnızlığa sürükleyecek yalanlar duymaktan korkar oldum.
Söylesene
Düşe kalka büyürken kucağımda bıraktığın bu ihanet yosması,
her gece üç beş nöbetlerine uykularımı bölerken,
gözlerimden çığ gibi düşüşün aklımdan bir an olsun çıkmazken
hangi kadın temize çekebilir ki
kirlettiğin günlerimizi ve yarınlarımı ?
Hiç kimse !

Oysa ben
Sende başkaları olmaya değil,
Bambaşka olmaya niyet etmiştim.

Sense o küçücük kalbinde
Bir kavmin hicretini taşıyormuşsun mahşere !

Merak ediyorum ;
Sırtına yük olmuyor mu aldığın vebalim...
Geceleri nasıl uyuyorsun, temiz çarşafları geçmişinle kirletmeden ?
...
Neyse ...



Kimi,
Nerede unuttuğumu hatırladım bu gün ?

Bu gün çilek koktu sahil
Ellerimi bir gamzenin çukurlarında kaybettim...
Gözlerimi kapattım ve
İki yabancının tam ortasında öptüm bir kızı...
Hem de hiç utanmadan.

Sonra mı ?
Sonrası gecenin bi vaktinde,
sana bu satırları dokurken buldum kendimi yine...Ve bunu
Hala seni çok sevdiğimden veya
bana geri dönmeni umut edip beklediğimden değil...
Sadece bilmeni ve içinde bıraktığın dünyada neler olup bittiğinden
haberdar olmanı istediğimden yazıyorum...
Ki zaten
ben bunu
Ona yazdım.
Yastığımın diğer ucunda uyuyan, omuzumda ağlarken göz yaşlarını toprağa düşürmemek için öptüğüm
O masum ve temiz sevgiliye..
Sana değil !
Sana hiç değil !



Remzi Kurnaz