Aklımdan çıkmayanlar var hala...
Mesela...
Telefonun başında uyuya kalışların.
Burun buruna
Çocukça ve masumca
sımsıkı sarılışların...

Mesela gidişin!
Gidişin ayrı bir olaydı zaten.
Tutamadığın
Uçup giden sözlerinle birlikte gözlerden uzak oluşun,
sanma ki yetti kalbimden kopartmaya seni.

Gitmek demişken...
Bazen bencil olmayı bir kenara bırakıp,
Senin dünyandan bakmayı deniyorum, bu illegal aşkına...
Biliyor musun, bazen hak da veriyorum sana...
Yani...
Belki ben
sen olsaydım o gün;
Ben de bakamazdım ardıma...
Bilirsin işte
dayanamam ben...
Yol ortasında karşıdan karşıya geçerken ezilmiş bir kedinin,
yerde can çekişmesinden ne farkı vardı bıraktığın halimin...
Dayanamazdım bende.

İçten içe sızlayan kemiklerini hissederdim yerde yatanın...
Onu o halde bırakıp gidemezdim.

Yada
Belki de
Hiç dönmezdim ardıma...
Duymazdım
Tıkardım kulaklarlımı belki...
Belki ayaklarım gitmekte ısrar ederdi ama, yaşanan bu dramı atamazdım üzerimden.
Gözlerim,kuru kalmazdı ve nötr duygular bırakamazdım ayak izlerimde...
Borcum kalırdı sana, bilirdim.

Eğer ben, sen olsaydım o gün...
Adam gibi giderdim.
Ama Sen
gidemedin!

Remzi Kurnaz