KaRDeLeN VaVeYLâSı
...
sevgililer gününe daha çok var diyordu annem hediye bakacaktı ömürlük eşine iki yüzük alıp isimlerini yazdıracaktı içine nasıl da sevinçliydi yeni gelinler gibi kanatlanıp uçacaktı nerdeyse âhh aşk yara ağır dilde kekremsi tat üşümüşlüğüm kordan ateş bağrımda yatan kocaman taş korkak ellerimle dokunsam bir türlü dokunmasam bin türlü başımı yatırmışım hasretle anıların diz(e)lerine saçlarımda sımsıcak babamın elleri aklımda üstünü kara teslim ettiğimiz o gün el’den tebessümlerime gülden bir yaş külden bir ömür şimdi en sahici rüzgârda vurgun yemiş hâlâ uçmaya çalışan sevgi kelebeğiyim ya sâhi aşk karı delip açar mıyım babamın mezarında her ondört şubat da... nagi han biraralık/ikibinonbeş |