(Döndüce’den devam)













Çalı / 1616











adem oğlu, zaba(hı)nan yata(ğı)ndan ga(l)kıp bille
dünyayı işleyecen deye gakmalı
işi gözünde böyüdürse
kendine bile olmaz hayrı

gız gısmı
her gün dünürcü gelce(ği)miş gibi
dimdik durmalı
at ğibi
ğarı gısmı da
gız gibi olmalı

yenim bulaşık mı
paçam tozlu mu deye
sağına-soluna bakmamalı
bilmeliykine
humayında leke var
toz zerresi yok kendinde

olur ya gazara
paçası çamır
“-nazar dokanmasın” deye-goya
anası sıvamışdır
aklı öyle almalı,
garşındakı öyle bellemeli

çeşmeye gederkene
“-bu desti bana ağır” deye
çüşdüm-çüşdüm gedersen
ne ömrüyün gadri,
ne desdinin gıymeti
ne de o suyun bereketi olu(r)
ne işi başarısın
ne evde su olu(r)
ne içenin içine siner
ne seni gören
gördüğüne sevinir,
üsdelik Yüce Yaradan da gücenir
sana desdiyi, ömürü veren o,
çeşmeye suyu veren o

ne sudan içen ganar
ne arkandan dönüp
-alıcı gözüynen- bakar
ne de “-bu da gız deye
sana müşderi çıkar
ona ğöre”





“-dutduğun işi önce kendin beğenecen
ondan sonura elin öğüne serecen
dutduğun işin garşıdan ayna gibi parıldamalı
beni falanca dutdu deye haykırmalı
yaaa!”

“-ben onu-bunu bilmen
hayata dört elle sarılacan
duttuğun işi ..kercesine dutacan
iş senden memnin olacak
sen de duttuğun işden
memnin olacan
iş yüzüne gülecek,
her şey dengi dengine

sen işden gorkma(ya)can
iş senden gorkacak
fitne-fücür düşünmeycen ki
başın dik duracak
basdığın yer
zangır-zangır titrecek

adımın omzundan geniş olacak
yere sert basacan
gerisine garışma sen
evel Allah

evlerinin arkasından geçiyokan
Kara Sümen
“-Döndü geçiyo gene”
derimiş
sert adımlarımdan
hinci nerdeee!”
ne Kara Sümen kaldı ne de o Döndü

bırak yörümeyi
ayakda durcak halimiz yok
ha şükür olduğmuz hala
yarına çıkcağmıza
Allah Kerim..