bozguna uğramakherkes öldü deyince şirke herkes ölüyor deyince sıraya giriyorum yüzümü astım kısa bi ipti kalın ey esirgeyen ve bağışlayan allah bahar geldi kamaştı askılı pantolunumun cepleri çiçekle bir islimlendi yine ayağımın altında paslı çivi gibi duran tiren alsan gözüme ören gibi asılan ağırlığı epelek sepelek bi gidiş tutturmuşum bi de her istasyonu bozgun sanmasa gözlerim ilerde az daha ilerde deyip kandırıyorum ha pişti ha pişecek kazanda kaynayan taş doyacak annemden sakladığım lirik çocukluğum külliyen bitecek bu zerdüş telaş |
iyi ki varsın...