DÖNÜŞ
bırakmış gibi yaşamayı.
adam yorgun. çaresiz bir çırpınış içinde. sessizliğe gömmüş kendini. savrulup duruyordu oradan oraya. hep kaybedişlerin ezikliği var yüzünde. yokluğu ayrı yoksulluğu ayrı dert. ama sevmiş oda kendince. sevmek dedi düşündü. irkildi söylendi kendi kendine. ağzını kırmalıyım bu yoklukların. her şeye inat. sarılmalıyım hayata. çaresizlik çare değil zaten. sevmektir belkide beni uyandıran. kötülere inat dik durmalıyım. sevmek adına sevebilmek adına. yeniden sarılmalıyım yaşama. ağzının payını vermeliyim. bu sessizliğin hayata inat. atmalıyım artık üzerimdeki bu yorgunluğu. bende söylemeliyim sevdiğimi. her şeye rağmen. gelmeliyim kendime eski ben gibi. senle ya da sensiz. Mehmet DEMİR sk. |
Güzel bir şiir...