biz aşktıkbiz hayatın ta kendisiydik bu şehrin gözyaşları da uykusuzluğu da bizdik aslında… ilmeği kaçmış bir aşktık pembeye kaçkın bir çift gri eldiven titrekliğimizde katmerli bir hüzündük kaldırımlara cepler dolusu taşan kim bilir belki de sırtımızı sıvazladığımız eksik bir duvar ya da yaprak yaprak güzdük hüzündük en sancılı düşümlerde haydi ne duruyorsunuz süpürün süpere bildiğiniz kadar bizi bu düşten bakmayın adım adım yoksullaştığımıza ve odalar dolusu yoksunlaştığımıza biz aşkın ta kendisiydik aslında ne yere sığa bildik ne de göğe bu yüzdendir belki de kokladıkça bir o kadar içine çöreklendiğimiz toprağa eyvallahımız… ilhanaşıcıhaziranikibinonaltı |