KÂLEM/İN RESİMLERİ..Bir garib yolculuktur Bir garibtir aşkın yalnızlığı Bir yolsuz yolculuk Bir boşluktur sol yanı Düş güle konar Bülbül güle habersiz Sözler ki dile gelmez Yüreğinin götürdüğü yere gider Ah! Akşamın ucunda yanar yıldızlar Hüzünlü şarkılar gezinir dillerde Madem ki; dokunduk gönül teline Bir mısra boyu kıvılcım dökülür avuç içine! Bak yine ıhlamur zamanı Yeşil yaprak arasında sarı çiçek açtı Sessizce amber kokusunu bıraktı Buğulu bir camdan aldı gözlerin bakışını! Bir haziran akşamı düştü Yine açık pencereler perdeler Kuruldu gökkûbbe evlerin ülkemin çatısı üstüne Ölümüne sürgünde yüreğimin Yitik albesi dilimin Her hûlyası düş/ü emeli Kül altında kalan köz gibidir Bizim insanlarımız Eşeledikçe ayyuka çıkar Ama ne aşikardır ki; Çok şey bildiğimizi sanır yetmez anlamaya anlatmaya Ağzımızda yarım dilimiz.. Ey güneşin teni yaz/ın oğlu Çöl yalnızlığında lisanımızla ifadesiz duygularımız Dile gelmez sözcükler utanır sıkılırız Matruşka misali iç içene! İçimizde saklı saklı gün yüzüne çıkamayan düşüncelerimiz Biz düşünceden bastırılan bir ülkenin çoçuklarıyız.. Ah! El gün neder Kim kime benzer Kimin saçları sarı Kimin elinde gül var Kimin elinde kalemden kılınç Aşktan korkar gibi kalemden korktunuz Kimin baldan tatlı sözleri Hüzünlü gözyaşları kaldı Tavan arasında tozlu kilitli sandıkta Ve kalemin resimleri yürekte Ah! Kendini incitir bizim insanımız el/i incitmez... Nurten Ak Aygen 01.06.2016 |