Bir Umut Olsaydı.Bir yol var; Hep sana çıkıyor ucu başı Ne olur ölüm olmasaydı sonunda Bir umut olsaydı,küçüçük de olsa bir umut... Bir nefes olsaydın baç ucumda Gitmeseydin böyle ap ansız Kararmasaydı ömrünün en güzel çağları Bir filiz olsaydın yeşerseydin,açsaydın yaşasaydın Bir can olsaydın canına can kattığınla Evlenseydin barklansaydın çoluk çocuğa karışsaydın... Beni böyle başı boş çaresiz bitkin yıkık bırakmasaydın Dün geçtiğimiz beraber yürüdüğümüz sokaklarda Bugün omuzlar üzerindesin Duyuyor musun kara gözlü meleğim ceylanım? Bak bu yakılan ağıtlar senin için... Oysa bir hafta önce beraber arşınlamıştık bu sokakları Ana kız alt üst etmiştik çarşı pazarı Söyle kınalı kuzum beyaz gelinliklere bürünemeden Kefenlere bürünen kızım söyleee... Söyle kim giyecek şimdi o çok beğenerek aldığın ayakkabıyı __Ya annecim haftaya anneler günü şimdiden alıvereyim deyip te aldığın Üzerine biricik kızından biricik annesine yazdığın o paketi nasıl açacağım ben şimdi? Açamam ki özene bezene yazdığın o yazıyı bozamam ki? Musalla taşında gördüğüm o soğuk beden senin mi? O kokusunu sevdiğim taramaya doyamadığım saçların örtmüş göğsünü Oysa ben bir hafta önce taramıştım o up uzun saçlarını Beline kadar uzanan o ipeksi saçlarını bir kerecik daha tarasam Öpsem koklasam seni ne olur? Bir kaç tel saçın kalmış aynanın önündeki tarakta Nasıl aldım nasıl kokladım nasıl sakladım avuçlarımın içinde bir bilsen Sanki yanımda beliriverdin o an ellerin omuzlarımdaydı Kara gözlerinin bakışı yansıdı bir an aynaya Ahhh öpmelere koklamalara doyamadığım Şimdi ben yaşayan bir ölüyüm Şimdi ben anne değilim artık Bir anne diyenim olmayacak artık etrafımda Sen gelinlik hayalleriyle büyüyen nazlı kızım Küçükken düğünlerde gelinlik giyecem diye ağlayan kızım Yaşın on dokuz kara topraklara sarıldın kara gözlüm Sen hiç büyümedin ki benim gözümde Sen anne olmayacaksın ki Ben de anne değilim artık Seninle beraber öldüm bende Sen kara topraklara Bende bu hayallerinle dolu dört duvar arasına... Gömüldüm aslında.... Artık gözlerin yok bana şirin şirin bakan Avuçların yok ellerimi sıkıca tutan Kokun yok sesin yok nefesin yok nazlı ceylanım Ben şimdi nasıl nefes alırım,nasıl yaşarım..? Bir umut olsaydı küçücük bir umut olsaydı ahhhh ahhh. Geri dönüşü yok ki o gidilmez dönülmez yolun SEN GİTTİN BEN BİTTİM KIZIM.... RAHAT UYU NAZLI CEYLANIM..... __________________________Anneler gününe bir hafta kala 19 yaşındaki tek evladını kalp krizi sonucu kaybeden bir arkadaşın duygularıyla yazdım bu şiiri....Allah rahmet eylesin.Allah düşmanıma bile evlat acısı göstermesin....AMİNNNNN... |
Katlanması zor bir durum
Kadere teslimiyet gerek
Allah gani gani rahmet eylesin
Sizide bu duyarlıgınızdan dolayı
Kutluyorum dostun derdiyle hemhal olmak ne yüce bir duygu onunla o acıyı yasamak
Saygılarımı sunarım hocam