"şairim" dedim evvela, "eyvallah" dedim sonra
"haddimi de rabbimi de bilirim." dedim en sonda.
rüzgarda tararım saçlarımı
asi ve dalgalı, tufanlı ve o denli havalı
sallasam saçımın her bir telini
kasırgalara yol açardı değdiği kalplerde, delicesine
okyanuslarda yıkarım ruhumu
berrak ve de ak pak olurum
boydan boya ıslanırım, sırılsıklam sen olurum
sıksalar canımı sen akar
assalar ipe kuruyayım diye ölsem de kurumam
içimde taptaze bir bahar var, ıpıslak bir aşk
dibine kadar severim seni okyanusun
ardına kadar severim ufkun, sonuna dek göğün
bitimsiz ve derinlemesine, boğulurcasına
dağlarda yakarım ateşlerimi, içim cehennemdir zira
bir alevim dünyayı kül eder
aşkım her şeyi uğruna pul eder,
canımı ol cana tek kul eder
şimşekler ateşini benden alır, güneş benden utanır
ne kahrım kalır ne de cevrim, aklım tek sende kalır
seni severim yanarcasına
ve çölde serinletirim yangınımı
zemheriyi yaşarım yokluğunda
yaz günü kış olur ömrüm, üşürüm
sarılmak isterim sana donarcasına
şairim dedim, o denli iddialı bir çıkıştı ki bu
herkesin ifade edebileceği bir şey değildi
her yüreğin ortaya koyabileceği ve her aklın alabileceği
ortalık o kadar şair dolu ki
boş olanı gören, dolu olanı göremez hale gelmiş
bir dize karalayan, alt alta iki dize düzen
şair olmuş, hisler ayyuka çıkmış
kalpler şaha kalkmış ve şahikalar şahane olmuş, muhteşem
dizelerim var dedim, kafiyelerim
seyyar söz çerçisiydim
inci boncuk yerine, söz incileri satıyordum
başvurduğum edebi sanatlar var, söz oyunlarım
kâh heceyle yazarım, kâh aruzla, kâh serbest
komple şiir doluyum, şiir kokuluyum
şiir sözlü ve özlüyüm,
o kadar kolay bir söyleyişim var ki
yerin yedi kat altında çıkıp gelen
kaynak suyu gibi bir şeydi konuştuğum
göğün yedi kat üstünde kopup gelen
bir yağmur damlası gibiydi sarf ettiğim
kutsallığım vardı bir nevi
aşkın sahrasında bir bedeviydim
yanardağın ortası evimdi
şairim dedim, sonra alışılagelmedik bir şekilde:
lakin bunlar hep havaymış, seni görene kadar, dedim
gözlerinin içi parladı, evrenin en parlak yıldızıydı sanki
devam ettim:
sen bu ömrün gördüğü en güzel dize oldun
en güzel kafiye, sana duyulan aşk en kalifiye
en güzel edebi sanat sensin gerisi sadece laf kalabalığı
en güzel ölçü seni sevmektir,
seni ezberlemek ve seni konuşmaktır.
İstanbul Türkçesi diyoruz ya
sen varsan bir dizenin içinde, işte
o dize en güzel Türkçedir
gökten düşen en güzel damla
yerde biten en güzel çiçek
eksik kalıyor her şey ne desem kafi değil olacak iş değil
o kadar şairaneydi ki, her şey o kadar şahaneydi ki
kelime hazinem ne kadar da yavanmış
aşkının karşısında affet beni âfeti devran,
sana dünyaları sarıp sarmalayıp getirmek isterdim
bütün lügatlerde seslenmek sana
ve seni dünyanın bütün dillerince sevmek isterdim
dize dize seni yazmak, dörtlük dörtlük sana sarılmak
ölçülü ölçüsüz seni sevmek ve
sanatlı bir şekilde halimi beyan etmek isterdim
şairim, dedim
seni gördüm rabbime şükrettim
ruhumun bercestesini bana bahşettiği için
ömrümün en güzelini bana yaşattığı için
seni bana beni sana kattığı için çok şükür,
şükür
- şairdim, dedim "seni görene kadar"
kalemi kırıyor sazımı asıyorum
senin yaşadığın bir dünyada
şiir yazmak da boşuna
sanat yapmak da